Back to school...

Hallokidoki lieve Belgenvriendjes!

Ik was eigenlijk anderhalve week geleden al van plan om een nieuw verslagje te schrijven, maar door alle drukte vond ik er nu pas wat tijd voor!

Een namenlijstje om jullie geheugen even op te frissen:
- Tracy & Trevor= mijn gastmama en -papa
- Sophie & Kirsty = mijn gastzusjes
- Kathy & Steve = Tracy’s zus en schoonbroer
- Caleb, Jacob & Nerissa = Kathy & Steve’s kinderen
- Craig & Lynn = Tracy’s broer en zijn vriendin
- Chloe = Craig & Lynn’s dochter
- Gran & Pop = Tracy’s ouders
- Vicki = de uitwisselingsstudente in Zonhoven, afkomstig uit Gayndah
- Steph = één van mijn vriendinnen die nu helaas niet meer bij me op school zit, want ze gaat naar de universiteit!
- Nanna = Trevor’s mama

Zoals je in de titel al kon lezen, is de school terug begonnen. Jullie hebben echter nog de tweede helft van mijn grote vakantie tegoed. Daar zal ik dus maar meteen mee beginnen!

Van donderdag 30 december 2010 tot en met donderdag 13 januari 2011 gingen we (Trevor, Tracy, Sophie, Kirsty en ik) op vakantie naar Hervey Bay. We stonden op donderdagvoormiddag klaar om te vertrekken, maar we moesten nog wachten op Trevor. Hij ging ’s morgens nog iemand helpen die met zijn auto vastzat in de modder. Dat bleek heel wat langer te duren dan verwacht en op de terugweg zakte zijn eigen truck ook nog eens in de modder. In de namiddag konden we uiteindelijk dan toch vertrekken…
Op vrijdagavond zijn we – om 21 uur – naar het vuurwerk gaan kijken, want het was oudejaarsavond! Nieuwjaar is hier helemaal niet zo’n groot gebeuren, dus verder is er helaas niets speciaals gebeurd om de start van het nieuwe jaar te vieren.
’s Zondags zijn Kathy, Steve, Caleb, Jacob en Nerissa op bezoek gekomen. (Hervey Bay ligt op ongeveer een uurtje rijden van Childers, de plaats waar ze wonen). We aten ’s middags pizza en terwijl we in de namiddag aan het zwemmen waren, kwamen Craig, Lynn en Chloe aan. Ze zouden voor een week in Hervey Bay (in hetzelfde gebouw als ons) blijven. ’s Avonds zijn we met z’n allen uit gaan eten.
Craig had zijn boot meegebracht naar Hervey Bay, dus op dinsdag zouden we met de boot gaan varen. Na 5 minuten was de stuurkabel helaas al gebroken, dus hebben we maar gewoon wat in de zee gezwommen. ’s Avonds hielden we een ‘game night’, maar na één spelletje met kaarten was het al slaaptijd. De stuurkabel van de boot was namelijk al gemaakt, dus gingen we op woensdagmorgen weer met de boot de zee op! Trevor kon helaas niet meer, want hij vertrok terug naar Gayndah. (Omdat massa’s mensen om zijn hulp vroegen omwille van schade door al het regenwater). Het leuke aan de boot was dat we ook op de ‘tube’ konden. Dat is een opblaasbare schijf om achteraan de boot te hangen zodat je erop kan liggen en de boot je kan voorttrekken. Dat was echt SUPERLEUK! Je moet je natuurlijk wel goed vasthouden, anders vlieg je meteen van de ‘tube’ af, vooral in supersnelle bochten! We waren goed uitgedost met zonnecrème en petten, maar onze benen waren toch verbrand, want die waren we natuurlijk vergeten in te smeren!
’s Donderdags regende het. Een hele goede reden dus om met Tracy, Sophie en Kirsty te gaan shoppen!
Op vrijdag zijn we met Craig, Lynn en Chloe naar de ‘waterslide’ geweest. Voor 10 dollar mochten we anderhalf uur lang van één en dezelfde waterglijbaan afglijden. Dat was wel leuk, maar na een tijdje een tikkeltje eentonig.
’s Zaterdags kwamen Kathy, Steve, Caleb, Jacob en Nerissa weer op bezoek en Gran en Pop kwamen aan om de rest van onze vakantie bij ons in Hervey Bay te blijven. ’s Avonds zijn we weer met z’n allen (= heel Tracy’s familie!) uit gaan eten.
Op zondag zijn we met Craig, Lynn en Chloe gaan go-carten. Ik racete met twee onbekende kerels en ik won! ’s Avonds zijn we (Tracy, Sophie, Kirsty, Gran, Pop, Craig, Lynn, Chloe en ik) een ijsje gaan eten bij Cold Rock: je kiest zoveel ijssmaken als je maar wil; die worden dan gemengd en je kan ook verschillende zoetigheden (gummy bears, TimTam’s, Mars, brownie,…) erin laten stampen. Jummie!
Door de overstromingen konden Craig, Lynn en Chloe niet vertrekken, dus bleven ze in Hervey Bay tot ook wij vertrokken. (Normaal gezien zouden ze ’s zondags al vertrekken).
’s Maandags regende het, dus zijn we met z’n allen (ook Gran en Pop) gaan bowlingen. Daarna zijn we ‘periwinkles’ (een soort zeeslakken) gaan ‘plukken’. Pop heeft de periwinkles ’s avonds gekookt (in zeewater), zodat we ze de volgende dag konden opeten. Trevor keerde, wonderbaarlijk genoeg, terug naar Hervey Bay om de laatste dagen daar toch nog met ons door te brengen!
Op dinsdagvoormiddag was het tijd om de periwinkles uit hun schelp te peuteren. Daar zijn Pop en ik een hele tijd mee bezig geweest! Na al dat werk moest ik natuurlijk een boterham met periwinkles proberen… De smaak was oké, maar de textuur vond ik toch niet zo aangenaam… Die ene slakkenboterham was dus meer dan genoeg!
’s Woensdags zouden we weer met de boot gaan varen. In de voormiddag hebben we dus niet echt iets gedaan, behalve dan ons middageten om 11 uur al oppeuzelen. Toen we aan het strand aankwamen, besloot Craig dat de zee te wild was om te gaan varen. Een ‘verspilde’ voormiddag voor niets dus! In de late namiddag zijn Gran, Pop, Tracy en ik een autoritje gaan maken, zodat ik de volledige kustlijn van Hervey Bay eens kon zien. We hebben ook op de pier gewandeld; één van de trekpleisters in Hervey Bay.
Op donderdag was het tijd om naar huis te vertrekken. We zijn via Maryborough terug naar Gayndah gereden, zodat we bij Grandma en Grandpop (Tracy’s grootouders, de ouders van Gran) op bezoek konden gaan. Ze zijn oud (82 en bijna 90), maar nog steeds vol leven, dus het was heel leuk om hen te ontmoeten. We vertrokken uiteindelijk zo laat terug naar huis, dat we ons avondeten (McDonald’s) in de auto moesten opeten!
Naast alle toch wel wat specialere activiteiten die ik hierboven heb opgesomd, hebben we uiteraard ook de klassieke vakantiebezigheden gedaan: zwemmen, shoppen, wandelen op het strand en uiteraard ook ijsjes eten!

Vicki zou op vrijdag 21 januari 2011 naar België vertrekken. Daarom belde ze me op zaterdag (15 januari 2011) ’s morgens om te vragen of ik naar haar afscheidsfeetje kon komen. We hebben lekker gebarbecued en er werd heel wat alcohol gedronken. Illegaal natuurlijk, want Vicki en haar vriendinnen zijn allemaal (op één na) jonger dan 18 jaar. Ik was uiteraard heel flink en heb enkel water gedronken. Steph deed een beetje met me mee, en we hebben samen een heel goed gesprek gehad. Het was een leuke avond en ik heb me heel goed geamuseerd!

Door mijn Hannah Montana cd en dvd (die ik als kerstcadeautjes aan Sophie en Kirsty heb gegeven), zijn Sophie en Kirsty (vooral Kirsty) helemaal geobsedeerd door Hannah Montana. Ze besloten op zondag (16 januari 2011) zelfs om een videoclipje op ‘The Best of Both Worlds’ te maken! Mijn taak was uiteraard om alles te filmen. De hele dag zijn we ermee bezig geweest, zelfs terwijl we ’s middags bij Nanna op bezoek waren om samen te eten. Ondanks al het geruzie over wie wat op welke manier moest doen, is het gelukkig toch gelukt om alles te filmen. Nu rest er mij nog het monteren: iets waar ik helemaal NIETS van ken… Een hele nieuwe uitdaging dus!

Op maandag (17 januari 2011) vertrok ik voor een week naar Bundaberg om wat tijd met Marie (de Franstalige uitwisselingsstudente uit België in Bundaberg) door te brengen. We bleven bij de Parkers: Chris en Cathie en hun kinderen Matthew (6) en Emily (bijna 3).
’s Maandags gingen Marie en ik met de Parkers naar ‘Snakes Down Under’ in Childers. Daar zagen we twee slangenshows waarbij we heel wat informatie over de verschillende slangen te horen kregen. Daarna mochten we een slang en een krokodil vasthouden. De slang rond mijn nek was een beetje eng, want ik kon de spieren van de slang heel goed voelen samentrekken. De krokodil was helemaal niet eng: hij was nog heel klein en zijn bek was dichtgesnoerd, dus hij kon niet bijten. Ook zagen we hoe de krokodillen en de slangen gevoerd werden. Daar hadden we heel wat geluk mee: de slangen worden namelijk slechts één keer per week gevoerd en de grote konijn- en kipetende slangen zelfs maar één keer om de 4 à 5 weken! Dat was eigenlijk best wel vies om te zien, maar toch heb ik heel wat foto’s getrokken (zie Facbook!). Nadat we thuiskwamen, hebben Matthew, Emily, Marie en ik nog wat gezwommen in het 11,5 meter lange zwembad van de Parkers.
Op dinsdag heb ik ’s morgens meteen geprofiteerd van het zwembad. Het was zo warm, dat we besloten om afkoeling te gaan zoeken in de airconditioning. Marie en ik zijn ‘Morning Glory’ gaan kijken in de cinema en in de namiddag zijn we naar het shopping center geweest. Daar aten en dronken we iets voor ‘afternoon tea’ met Kate en haar kinderen. (Kate’s familie was Marie’s eerste gastgezin). We zijn even bij de Roelofs (Kate’s familie: Kate, Chris, Meghan (11), Jack (9) en Annabel (6)) thuis geweest en daarna zijn de Roelofs met ons bij de Parkers komen zwemmen.
’s Woensdags zijn we naar ‘the Town of 1770’ geweest. De Parkers gingen op familiebezoek terwijl Marie en ik mijn gratis tickets voor ‘the LARC!’ gebruikten. (Die tickets had ik van Mr. Munson, de schooldirecteur, gekregen). Met een boot die ook op het land kan rijden, maakten we een tocht tot aan de vuurtoren. We waren maar met zes: een gezin van vier en Marie en ik. Op weg naar de vuurtoren toonden de gidsen een heleboel vogels, schelpen en krabben. We hadden ‘morning tea’ op een gezellige picknickplaats en daarna bezochten we de vuurtoren en de begraafplaats op de top van de heuvel. ’s Middags aten we op dezelfde picknickplaats en we kregen zelfs ‘billy tea’: dat is thee gemaakt in een kampvuur. We zijn ook gaan sandboarden: terwijl je met je buik op een boogie board ligt, glijd je van een enorme zandheuvel af. Een klein beetje eng, maar wel heel erg leuk! Voor we terugkeerden, hebben we nog enkele grotten bezocht. De buitenkant van de grotten was héél mooi: door de spleten in de rotsen konden er palmbomen op de rosten groeien. Prachtig! Het was een ontzettend leuke dag en het mooie weer maakte het nog beter!
Op donderdagmorgen vertrokken Marie, Chris (Parker) en ik om 6u20 naar de Rotary breakfast meeting van de Rotary Club in Bundaberg. Heel wat Rotariërs herkenden me nog vanop de Rotary kampen. Best wel grappig! De rest van de dag gingen we naar Bargara (één van de stranden in Bundaberg), want Marie en ik mochten bij Bob en Paula (Kate’s ouders) blijven slapen. Ze hebben een prachtig en héél modern huis op de bovenverdieping met een geweldig zicht op de zee. Paula had kleine meat pies voor Marie en mij gemaakt om als lunch te eten. Jummie! In de namiddag zijn Marie en ik even naar het strand geweest. Daarna zijn we naar de winkelstraat in Bargara gewandeld. Daar hebben we wat in de winkeltjes rondgekeken en zijn we iets gaan drinken. Nadat we terug bij Bob en Paula aankwamen, hebben we ‘Anzac biscuits’ gemaakt. ’s Avonds hebben we een film gekeken, maar ik was zo moe dat ik in slaap viel. (We hadden een flatscreen tv met ingebouwde dvd-speler in onze slaapkamer!)
’s Vrijdags was ik vroeg wakker, dus ben ik eerst even gaan zwemmen. Paula maakte pannenkoeken als ontbijt voor Marie en mij en we kregen ook een (zelfgemaakte) berry&banana muffin. Rond half 11 vertrokken Marie en ik voor een anderhalf uur lange fietstocht. Dat was héél leuk en het landschap was prachtig om te zien! ’s Middags kregen we opnieuw de zelfgemaakte mini-meat pies en een tweede berry&banana muffin. ’s Avonds zijn we met de Parkers en de Roelofs uit gaan eten in een Italiaans restaurant. Marie had Maude ook uitgenodigd: zij is een (Franstalige) AFS-uitwisselingsstudente uit Canada. Ze gaat naar dezelfde school als Marie en ze is maar voor 9 maanden in Australië!
’s Zaterdags reden we twee uur lang met de auto voor een barbecuepicknick aan Paradise Dam. Alweer een leuke belevenis met de Parkers en de Roeloefs! ’s Avonds zijn Marie en ik samen met Chris, Matthew, Bob en de Roelofs-kids naar Mon Repos geweest voor de ‘turtle nesting’. Na een tijdje wachten in het centrum vertrokken we eindelijk om naar een eitjesleggende schildpad te gaan kijken. Onderweg zagen de gidsen een nest met uitgekomen eitjes, dus zagen we eerst de babyschildpadjes, ‘hatchlings’ genaamd. Daar hadden we heel wat geluk mee: door het koude weer kwamen de eitjes een paar weken later uit dan gewoonlijk, en dit was één van de eerste uitgekomen nesten! We hielpen de schildpadjes om hun weg naar de oceaan te vinden. Er werd een rij van toeschouwers gemaakt, telkens met een paar meter tussen de verschillende personen. Ze stonden met hun benen gespreid en met hun rug naar de zee en schenen met een zaklamp naar de voeten van de persoon voor hun. De schildpadjes werden aangetrokken door het licht (‘maanlicht’) en kropen in een lange rij tussen alle benen door over het strand tot ze in het water verdwenen. Heel erg schattig en prachtig om te zien! Daarna zagen we gelukkig ook nog hoe een schildpad haar nest maakte. Ze groef een put in het zand en legde er dan 124 eitjes in! Het duurde ontzettend lang vooraleer er genoeg zand over de eitjes was en ze terug naar het water vertrok. Het nest was te dicht bij het water, dus groeven de gidsen de eitjes weer op en maakten ze een put voor een nieuw nest op een veilige afstand van het water. Alle toeschouwers mochten helpen om de eitjes naar het nieuwe nest te brengen. Een prachtige en unieke belevenis! Om half 1 (’s nachts) konden we eindelijk naar huis vertrekken; wat een lange avond!
Op zondagmorgen was ik weer vroeg wakker, dus heb ik voor een laatste keer van het zwembad van de Parkers geprofiteerd, terwijl Marie nog aan het slapen was. We zijn even in de ‘main street’ van Bundaberg gaan rondwandelen en daarna was het helaas al tijd om te vertrekken. Chris, Emily en Marie hebben me in Childers afgezet, want Gran en Pop waren op bezoek bij Kathy en ze zouden me op maandag meenemen naar Gayndah.
Dit was absoluut de beste en leukste week sinds ik in Australië aankwam. We hebben een heleboel leuke dingen gedaan en het eten dat we kregen was ongelooflijk lekker, maar het belangrijkste was het gezelschap. Marie is een heel tof meisje en de Parkers en de Roeloefs zijn twee fantastische families met geweldige lieve kinderen!

Na mijn geweldige week in Bundaberg begon de school op maandag (24 januari 2011) opnieuw. Ik was nog in Childers, dus heb ik de eerste schooldag gemist. Joepie! Ik ben met Kathy mee geweest om Caleb en Jacob naar school te brengen. Daarna deden we iets heel leuks: ik heb Kathy geholpen om ‘scones’, ‘Anzac biscuits’ en een ‘date slice’ te maken! In de namiddag vertrokken Gran, Pop en ik naar huis. Wat was het vreemd om terug in Gayndah te zijn!

Na 8 weken en een extra dagje vakantie moest ik op dinsdag (25 januari 2011) terug naar school gaan. Voor de rest van mijn speciale jaar is mijn lessenrooster lichtjes veranderd. Dans was toch niet echt wat ik ervan verwacht had, dus dat heb ik – geloof het of niet – ingeruild voor fysica. Tijdens de eerste helft van mijn uitwisseling ging ik in plaats van een zesde vak naar de lagere school om daar de kinderen te helpen en ik deed ‘grade 12-wiskunde’ in plaats van Engels. Nu zit ik zelf in ‘grade 12’, dus nu mag ik ook in plaats van Engels naar de lagere school gaan. Dat betekent dubbel zoveel tijd in de lagere school en enkel wiskunde, chemie, biologie en fysica als lessen op school. Joepie!!!

Ik heb nog nooit zoveel Australische vlaggen bij elkaar gezien als op woensdag 26 januari 2011, want het was Australia Day! ’s Morgens gingen Tracy, Sophie, Kirsty en ik naar een speciale Australia Day-ceremonie. Het begon met een barbecueontbijt: een broodje met een eitje en spek ertussen. Heel Australisch! Het nationale volkslied werd gezongen en de Girl Guides en de Scouts hezen de vlag. Nadat de ‘special guest’, een ‘Australia Day Ambassador’, zijn speech gegeven had, werden de nieuwe burgers plechtig ingehuldigd en werden er awards uitgereikt. De awards waren: ‘Community Event of the Year Award’, ‘Junior Sports Award’, ‘Sports Administrator Award’, ‘Senior Cultural Award’, ‘Young Citizen of the Year Award’ en ‘Citizen of the Year Award’. Na de ceremonie gingen we naar het zwembad om naar een wedstrijd te gaan kijken. Het was geen gewone zwemwedstrijd, maar een wedstrijd om geld in te zamelen voor één of ander goed doel. Elk team moest 4 lengtes van 50 meter zwemmen. Ze gaven op voorhand de tijd op waarin ze deze 4 lengtes zouden zwemmen. (Je kan dus ook heel traag zwemmen). Het team dat het dichtst bij de opgegeven tijd zat, won de wedstrijd. Het leuke aan deze wedstrijd was dat iedereen op de meest gekke manier verkleed was. Echt hilarisch!
’s Middags zijn we met Gran en Pop voor 5 dollar ‘steak and chips’ gaan eten in de ‘Golden Orange’ en in de late namiddag waren we bij Helen, onze buurvrouw, uitgenodigd voor ‘nibblies and drinks’. Wat een leuke dag!

Op vrijdag (28 januari 2011) ben ik ’s avonds met Nanna naar het ‘floodconcert’ geweest. Een heleboel Gayndianen (mijn nieuwe woord voor inwoners van Gayndah) toonden hun muzikale talenten om geld in te zamelen voor de slachtoffers van de overstromingen. Het verliep niet altijd even vlot en het was af en toe wat rommelig, maar toch had ik een leuke avond. Er zijn echt een paar Gayndianen met een prachtige stem!

Op zaterdag (29 januari 2011) waren we uitgenodigd voor het feest voor Steve’s 40ste verjaardag. We vertrokken ’s morgens om 9 uur al om het hele weekend in Childers te blijven. Voor het feest begon, heb ik Kathy geholpen om het eten klaar te maken: kaasblokjes snijden, worteltjes raspen, kaas raspen,… Het feest begon met wat ‘nibblies’ (hapjes) en daarna hebben we gebarbecued. Toen ik (tijdens het feest) met mama en papa aan het skypen was, zag ik Vicki. Ze ging met haar gastmama shoppen in Maastricht en ze stopten even bij ons thuis om ‘hallo’ te zeggen tegen mama en papa. Wat vreemd om haar in die paarse zetel te zien zitten!
’s Zondags bleven we dus ook nog in Childers, maar we hebben niet echt iets speciaals gedaan.

Op dinsdag (1 februari 2011) heb ik alweer een dagje school gemist! Pop had wat cattle-werk te doen, dus zijn Tracy en ik naar Gran en Pop geweest. Tracy heeft Pop geholpen terwijl ik toekeek en foto’s trok. Eerst deed Pop de hele branding-procedure: spuitje geven, brandmerken, onthoornen en, indien nodig, castreren. (Voor meer informatie, lees het stukje over cattle branding in mijn vorige blogverslag). Pop deed het allemaal op een heel wat zachtere manier dan Gary (de boer waar ik vorige keer ben gaan kijken). Hij smeet de kalfjes niet neer, maar legde ze op hun zij en ze kregen maar twee ijzers als brandmerk. (Gary had er zes). Daarna werden de grote koeien gesprayd zodat de vliegen hen niet meer lastig zouden vallen. Op het einde brachten we de koeien en de kalfjes met de paarden naar de juiste wei. Dat heet ‘mustering’. Pop reed op Poly, Tracy op Bow en ik op TJ. Alweer een heel geslaagde dag!

Dit is het langste verslag dat ik in meer dan 6 maanden geschreven heb. Hoog tijd dus om eens af te ronden. Dat gaat helaas niet vooraleer jullie mijn befaamde 'wist-je-datjes’ voorgeschoteld krijgen! Hier gaan we dan:

Wist je dat…
- … door de overstromingen de winkels in Hervey Bay bijna leeg waren? Niet enkel melk, brood en groenten en fruit waren bijna onvindbaar; zelfs de rekken met koekjes en blikken met etenswaren begonnen er leeg uit te zien… Gelukkig bleek het achteraf in Gayndah minder erg te zijn.
- … de man die tijdens de Rotary breakfast meeting in Bundaberg naast me zat plots Zuid-Afrikaans tegen me begon te spreken?
- … er in Gayndah een mevrouw woont die Nederlands kan spreken? Ze is namelijk afkomstig uit Nederland!
- … ik regelmatig op de vraag ‘So, you’re from Germany?’ moet antwoorden? Ik word er echt gek van! Zien ze dan niet dat ik van België kom?!
- … ik na de fietstocht met Marie in Bargara vreselijk verbrand was? Ik was mijn zonnecrème vergeten op te doen en ik had mijn tas leeggemaakt om er flesjes water in te steken… Weg ging mijn vel, en dus ook mijn mooie bruine kleurtje!
- … ik na een kwartier proberen om me af te drogen soms nog nat ben? Het lijkt soms wel nutteloos om te douchen, want van zodra je onder het frisse water uit bent, begin je meteen weer spontaan te zweten! Wat een hitte!
- … ik er op één of andere manier in geslaagd ben om de autodeur dicht te slaan terwijl mijn been er nog tussen zat? Dat had enkele schaafwondjes en een pijnlijke blauwe plek als gevolg!

Zo, dit is echt wel lang genoeg. Ik weet dat ik al heel wat tijd van jullie heb gevraagd, maar een korte (of lange) reactie zou toch nog heel leuk zijn!

Ik hoop dat jullie er een beetje van genoten hebben!

Heel veel lekker zweterige groetjes vanuit het misschien toch wel iets te warme Australië!

Eva