Oost, west, thuis best!
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
02 Augustus 2011 | Australië, Gayndah
Hallo hallo hallo!
Jullie weten (hopelijk) allemaal wel dat ik ondertussen al een tijdje terug thuis ben, maar zoals ik in mijn vorige verslagje al vertelde, hebben jullie nog een allerlaatste blogverslag over mijn laatste maand in Australië van me tegoed!
Op zaterdag 18 juni 2011 ben ik nog eens naar Nanna geweest, want ik was de hele dag alleen thuis. Tracy was met Kirsty in Mundubbera voor een aantal ‘soccer games’, Sophie was bij Gran en Pop en Trevor was – hoe kan het ook anders? – aan het werk. Eerst zijn we even naar ‘Wayne’s World’ (de ‘cheap shop’) geweest, waar ik wat spulletjes kocht die ik nodig zou hebben voor mijn tripje tijdens de ‘June-July holidays’. Fake Uggboots, twee paar dikke sokken en lekker zachte handschoenen. De hele namiddag lang zijn Nanna en ik aan het bakken geweest. Lekkere lamingtons en een overheerlijke ‘honey iced coffee cake’ waren het resultaat van ons harde werk! Een echt rommelboeltje om die lamingtons te maken, maar het was de moeite waard. Ze waren heel lekker en ik was dolblij omdat het ons gelukt was! Nu hopen dat het mij de volgende keer, hier in België dus, in mijn eentje ook zal lukken…
Ook ’s zondags (19 juni 2011) bracht ik weer redelijk wat tijd bij Nanna thuis door. ’s Middags gingen we met het hele gezin bij Nanna eten: zelfgemaakte meat pie met groentjes en onze baksels van op zaterdag als dessert. De ‘honey iced coffee cake’ viel, vooral bij Trevor, erg in de smaak en volgens Tracy waren de lamingtons geen echte lamingtons omdat ze met een gewone cake en geen ‘sponge cake’ gemaakt waren. We hadden nochtans verschillende recepten geraadpleegd en gevolgd, die allemaal hetzelfde vertelden!
Maandag 20 tot en met vrijdag 24 juni 2011 was de ‘work experience’-week. Een hele week lang moesten alle laatstejaars op een plaats naar keuze gaan ‘werken’. Onbetaald natuurlijk, en gewoon om te zien of een bepaalde job waarin je geïnteresseerd bent je eventueel zou liggen. Voor mij was het dus een weekje ‘down at the chemist’.
Op mijn eerste ‘werkdag’ (maandag 20 juni 2011) kwam er een of andere inspecteur langs, dus niemand had echt tijd voor mij. Ik begon met twee uur lang oersaaie papieren door te nemen. Daarna moest ik rekken afstoffen en na mijn middagpauze (bij Nanna, want ik ging de hele week elke middag bij Nanna thuis mijn boterhammetjes opeten), struikelde ik over een klein opstapje waardoor ik opnieuw op de knie viel waar ik al een lelijk en nog steeds gevoelig litteken heb. (Mijn fameuze val tijdens het lopen in maart, voor degenen die het zich nog herinneren.) ’s Namiddags heb ik de rekken bijgevuld en daarna moest ik alle vervaldata controleren.
Na het werk ging ik nog even bij Nanna op bezoek, zodat ik kennis kon maken met Steve en Esme, Trevor’s nonkel (de broer van zijn papa) en tante.
Ook mijn tweede dag ‘work experience’ (dinsdag 21 juni 2011) was niet overdreven fantastisch: rekken bijvullen, voorschriften controleren (datum, handtekening,…) en ordenen en nagaan welke artikelen van de stock van Mundubbera nog op de koopjestafel aanwezig waren. Kortom, alle vervelende taakjes die niemand anders wou doen!
Derde keer, goeie keer, want ’s woensdags (22 juni 2011) mocht ik Graham, de échte apotheker, de hele dag volgen! Ik keek toe terwijl hij voorschriften ingaf in de computer en klanten (patiënten?) bediende en hij gaf me uitleg over een heleboel systemen. Tijdens zijn lunchpauze (op een ander moment dan die van mij) moest ik helaas rekken poetsen, maar al bij al was het toch een hele vooruitgang, vergeleken met de eerste dagen.
’s Avonds ging ik naar een ‘dinner meeting’ van de Mundubbera Rotary Club. Met Mr. Munson, want Tracy weigerde om met mij mee te gaan. Ze is boos op de Rotariërs van Mundubbera, omwille van hun gebrek aan interesse in mij. Ik bleek de ‘guest speaker’ te zijn, maar dat hadden ze me natuurlijk niet op voorhand gezegd. Gelukkig was dat geen probleem voor mij, want ik ben ondertussen, al zeg ik het zelf, best goed in improviseren om te speechen!
Mijn vierde ‘werkdag’ (donderdag 23 juni 2011) was absoluut de beste. Graham was er niet, dus was er een andere apotheker: Emma. Ze leerde me hoe je de voorschriften precies ingeeft en hoe de kassa bediend moet worden. Ik heb geholpen om een paar klanten te bedienen en ik mocht zelfs helemaal zelf voorschriften ingeven in de computer! Dat is helemaal niet simpel, maar Emma zei dat ik echt supersnel was om het allemaal te leren! Tijdens de drukke momenten heb ik de geneesmiddelen die Emma nodig had uit de rekken gehaald. Ook dat is heel wat moeilijker dan je denkt (verschillende dosissen, generische producten,…). Emma vond precies dat ik ook dat heel snel onder de knie had, dus dat was wel leuk om te horen!
Alweer gespijbel, of liever een dagje verlof, aangezien het ‘work experience’ was, op vrijdag 24 juni 2011, want ik vertrok voor het tripje dat ik eerder al even vermeldde: een weekje naar Tasmania met de Pitts! De Pitts zijn een hele leuke familie van vier, uit Gayndah : Mark en Nicola en hun dochters Charlotte (15) en Elizabeth (14). We vertrokken om 7u45 voor een 4 uur lange autorit richting Brisbane. Van daar duurde het 2 uur en 25 minuten om tot Tasmania te vliegen. Daar kwamen we rond 16 uur in Launceston aan. Voor we naar het hotel gingen, zijn we nog snel wat inkopen gaan doen. ’s Avonds zijn we in een gezellige bistro in Longford (de vroegere woonplaats van de Pitts) gaan eten.
Op zaterdagvoormiddag (25 juni 2011) zijn we in de winkelstraat in Launceston gaan rondwandelen. Dat was GE-WEL-DIG! De gebouwen waren prachtig, heel wat mooier dan in Queensland! Toen begreep ik pas waarom ze Tasmania ‘Little England’ noemen. Ik had echt het gevoel dat ik terug thuis was. Een HEERLIJK gevoel! Zelfs het weer was zoals thuis. De Tasmaanse koude is zoals in België; heel wat aangenamer dan in Gayndah! De temperaturen zijn er lager dan in Gayndah, maar doordat de huizen verwarmd zijn, leek het voor mij alsof het heel wat minder koud was.
In de namiddag zijn we naar The Platypus House geweest. Daar zag ik voor het eerst een platypus (vogelbekdier) en een echidna! Ook hebben we heel wat rondgereden om het prachtige landschap te bewonderen. ’s Avonds zijn we Chinees gaan eten in het vreemdste restaurant ooit. Er waren bloedvlekken op het tafelkleed, het was ‘as much as you can eat’, maar de schotels waren steeds bijna leeg, de uitbater en zijn zoon droegen gele petten met in rode letters de naam van het restaurant erop, ik moest door de keuken wandelen om naar het toilet te gaan en de uitbater bleek ook tattoos te zetten (er zat bijvoorbeeld een hele groep jongens te eten, die zich precies op hun nieuwe tattoo aan het voorbereiden waren). Echt bizar, maar het was lekker en we hadden enorm veel plezier dus het was toch een geslaagde avond!
Evandale markets op zondagvoormiddag (26 juni 2011): een hele mooie markt met een overdekt rommelmarktdeel. Het was miezerig, grijs regenweer, maar daar genoot ik echt van. Het maakte me zelfs blij, want het was net zoals thuis – typisch Belgisch weer! ’s Middags zijn we in het restaurant van de Christmas Hills Raspberry Farm gaan eten; heel lekker en supergezellig! Daarna reden we tot bij Grandma en Grandpa (Nicola’s ouders) in Ulverstone. Ze wonen in een prachtig huis met antiek interieur uit de jaren 1860 – een echt kunstwerk!
Wing’s Wildlife Park op maandag (27 juni 2011). Daar zagen we een massa verschillende dieren: een kameel (dromedaris), alpaca’s, geiten, pony’s, bizons, aapjes, een hele collectie vogels (inclusief uilen), kangoeroes, wallabies, wombats, echidna’s, vissen, reptielen, slangen, fretten, Tasmanian devils, ganzen, eendjes, zwarte zwanen, varkens,… De Tasmanian devils kregen een wallaby-achterwerk – inclusief staart – als lunch. Ze waren ontzettend wild en gulzig en zagen er heel angstaanjagend en gevaarlijk uit! Zelfs de beenderen van het stukje wallaby verdwenen in hun buikjes… We mochten de koala’s aaien terwijl ze aan het eten waren en ik sta ook samen met een kangoeroe op de foto! Op weg terug naar Grandma en Grandpa stopten we even in Penguin, zodat ik met de Big Penguin op de foto kon.
Een rustige dag in de auto op dinsdag 28 juni 2011. We reden tot in Stanley, het dorpje van de fameuze Nut. The Nut is een grote rots aan de kust van Tasmania, zo genoemd vanwege de zogenaamde gelijkenis met een noot, die ik echter niet kon zien. Stanley is een prachtig, rustiek en pittoresk dorpje, maar omdat het winter was, was helaas bijna alles gesloten. Gelukkig vonden we een mooi restaurant, waar we ’s middags gingen eten. Het uitzicht op de heen- en terugweg was PRACHTIG! Het was zalig om gewoon in de auto te zitten en van het landschap te genieten.
Woensdag 29 juni 2011 was onze lekker luie rustdag. ’s Voormiddags hebben we op ons gemakje Ulverstone wat verkend. In de namiddag heb ik Bridget Jones’ Diary gekeken en ’s avonds zijn we bij Pedro’s gaan eten. Pedro’s is een prachtig en chique restaurant in Ulverstone met ontzettend lekker eten. Een zeer geslaagde avond!
Donderdag 30 juni 2011 – een dag vol eten… We namen afscheid van Grandma en Grandpa en vertrokken terug richting Launceston. Onderweg bezochten we ‘the chocolate factory’ House of Anvers en Ashgrove Cheese. Op beide plaatsen mochten we gratis proeven, vandaar ‘een dag vol eten…’. De eigenaar van House of Anvers is een Antwerpenaar, dus eigenlijk is de House of Anvers-chocolade geen Tasmaanse maar Belgische chocolade! Ik werd echt helemaal gek toen ik dat ontdekte, en het werd alleen maar erger toen ik alle Belgische spulletjes in het museum zag. We dronken een ontzettend ongelooflijk geweldig lekkere warme chocomelk en ik kocht speculaas-fudge (omwille van de speculaas natuurlijk, want dat heb ik een jaar lang gemist!) en ‘rocklea road’(want dat had ik nog steeds niet geproefd). Nicola kocht ‘snow balls’ (marshmallows met chocolade en kokosnoot rond) bij House of Anvers en vier soorten lekkere kaas van Ashgrove Cheese die we ’s namiddags in de hotelkamer lekker oppeuzelden. ’s Avonds gingen we naar een Rotary ‘dinner meeting’ in Longford, want Mark was lid van deze Rotary Club voor de Pitts van Tasmania naar Gayndah verhuisden. Heel vriendelijke Rotariërs en ik mocht zelfs even een woordje zeggen!
Een minder speciale dag (vrijdag 1 juli 2011) om een prachtige week in Tasmania mee af te sluiten. De Pitts moesten het huis dat ze in Longford verhuren even inspecteren, we gingen op bezoek bij hun vroegere buurvrouw, aten ’s middags iets bij JJ’s en vertrokken dan naar de luchthaven. Grandma en Grandpa kwamen voor we vertrokken nog naar de luchthaven om afscheid te nemen. Ze gaven me een mooie Tasmania-souvenir-keukenhanddoek cadeau. Na twee uur rijden van Brisbane richting Gayndah vonden we om 21 uur eindelijk een Hungry Jack’s, want Nicola wou dolgraagd bij HJ’s gaan eten. Het was verrassend genoeg (want normaal eet ik echt niet graag fast food) heel lekker, waarschijnlijk omdat ik zo’n honger had. Om 12 uur kwamen we in Gayndah aan en kon ik dus eindelijk mijn bedje inkruipen!
Op zaterdag 2 juli 2011 had ik weer even de blues, na het geweldige weekje (volgens mij zelfs de beste week van mijn hele uitwisseling) in Tasmania. Gelukkig voelde ik me na een tijdje toch al wat beter. We zijn eindelijk nog eens gaan paardrijden. Dat was echt een eeuwigheid geleden!
Zondag 3 juli 2011 – de dag van mijn ‘farewell party’… ’s Morgens ben ik voor de laatste keer naar de markt in Gayndah geweest. Daar schrok ik me even rot toen ik Cathie, Chris, Matthew en Emily Parker (de leuke familie uit Bundaberg) zag! Tracy had hen uitgenodigd voor mijn afscheidsfeestje, dus waren ze helemaal van Bundaberg naar Gayndah gekomen. Er waren minder mensen dan ik uitgenodigd en verwacht had, maar het was toch heel leuk. In de namiddag speelden we ‘bowls’ (dit heb ik lang geleden al eens uitgelegd, in het verslag waarin ik over Vicki’s ‘bowls day’ vertelde). Ik was in een team met Gillian en Caitlyn en samen versloegen we Kirsty, Myles en Danielle! (Myles en Danielle zijn Vicki’s broertje en zusje.) Er waren lekkere ‘nibblies’, ‘date loaf’ en ‘fruit cake’ tijdens het bowlen en ’s avonds aten we barbecue. Kathy (Tracy’s zus) had een hele mooie, grote chocoladecake met ‘Farewell Eva from your friends’ erop geschreven voor me gemaakt. Trevor en Tracy gaven een mooie speech waardoor ik meteen in tranen uitbarstte. Ook heb ik enkele cadeautjes gekregen: een kookaburra-kraal voor mijn armband van Gillian, een pluche Tasmanian devil van de Pitts, een prachtig schilderij van Kathy, Steve, Caleb, Jacob en Nerissa, een mooi zelfgemaakt handwerkje van Les en Marion (Vicki’s grootouders) en mooie oorbellen van Gran en Pop.
Aangezien het van 25 juni 2011 tot en met 11 juli 2011 schoolvakantie was, was de week na mijn afscheidsfeestje nog een erg drukke week. Op dinsdag (5 juli 2011) heb ik met Nanna en Pat (één van Nanna’s vriendinnen) het museum in Gayndah bezocht. Daar hadden ze een hele verzameling oude spullen, inclusief enkele Women’s Weekly’s van onder andere 1939 en 1944. Heel leuk en interessant!
’s Woensdags (6 juli 2011) zijn Kirsty, Jacob, Gran, Tracy en ik naar Thompson’s Crossing geweest voor een ‘picknick afternoon tea’. Heel gezellig en rustgevend! (Sophie en Jacob (ons neefje) ‘swapped places’ voor drie dagen.)
Alweer een picknick op donderdag (7 juli 2011)! Deze keer een picknick lunch in de ‘Mingo recreational area’ met Sophie, Kirsty, Tracy, Kathy, Caleb, Jacob en Nerissa (Tracy’s zus en haar kinderen). De plaats was mooi en het weer was prachtig, dus het was een hele leuke middag. Wat later in de namiddag zijn we (Sophie, Kirsty, Tracy en ik) nog even bij Judith op bezoek geweest. Ze gaf me een kangoeroe-decoratie voor de kerstboom als afscheidscadeautje. Echt leuk!
Vrijdagmiddag (8 juli 2011) heb ik Gran geholpen met ‘Meals on Wheels’. De oude mensen in Gayndah kunnen via ‘Meals on Wheels’ een warme maaltijd kopen, die dan bij hen thuis wordt afgeleverd. Het afleveren was onze taak. ’s Namiddags zijn Sophie, Kirsty, Tracy en ik naar de Big Orange geweest. Deze keer was het wél open, want het was gesloten toen Tracy en ik met mama en papa eens een kijken wouden gaan nemen.
Zaterdag 9 en zondag 10 juli 2011 – mijn laatste weekend in Australië! En wat een drukte! ’s Zaterdags gingen we (Trevor, Tracy, Sophie, Kirsty en ik) naar Brisbane om samen met Kay, Scott, Chanchira (Trevor’s zus, haar echtgenoot en hun pas uit Thailand geadopteerde dochtertje) en Nanna naar Saltimbanco van Cirque Du Soleil te gaan kijken. ONBESCHRIJFLIJK!
Op zondagmorgen haalden Mr. Munson (de schooldirecteur) en Miss Shepherd (mijn leerkracht chemie) me aan het motel op voor ons tripje naar de Gold Coast. We begonnen met ‘breakfast at Macca’s’ (McDonald’s). De ‘Uncle Toby’s oats with apple and sultanas’ zag er op het scherm overheerlijk uit, maar het was een GROTE catastrofe: geserveerd in een kartonnen McFlurry-potje en het leek op een soort soep. Mr. Munson besloot om mijn ‘Macca’s breakfast’-ervaring wat op te fleuren door me op een ‘Bacon & Egg McMuffin’ te trakteren. Dat was gelukkig heel wat beter! Na een rondritje in de auto om me wat meer van de Gold Coast te tonen, gingen we naar Dreamworld (een van de vele pretparken aan de Gold Coast). Na de eerste roller coaster hadden Miss Shepherd en ik al meteen hoofdpijn, maar toch hebben we nog de hele dag verder gepretparkt. Mr. Munson en Miss Shepherd hebben me nog heel wat nieuwe dingen laten proeven. Meer daarover bij de ‘wist-je-datjes’!
Een hele leuke dag met Gillian en Caitlyn op maandag 11 juli 2011! We aten ’s middags samen iets in het ‘restaurantje’ van Gunther Village (het bejaardentehuis). Daarna gingen we naar het park aan het museum om crème-au-beurre-gateau te eten. Die had ik ’s morgens speciaal voor hen gemaakt, want ik had hen lang geleden al eens beloofd om hen een stukje van mijn fameuze ‘koekjescake’ te laten proeven. Deze keer maakte ik het met te veel suiker in de crème-au-beurre. Het lukt me echt nooit om eens een goede gateau te maken. Gelukkig vonden ze het toch lekker!
Mr. Munson maakte op dinsdag 12 juli 2011 van de parade een speciale ‘farewell parade’ voor mij. Ik gaf een korte speech en daarna had Caitlyn nog een mooie tekst om voor te lezen. Tracy kreeg een speciale klok en ik een klok, een Gayndah-mok en twee patches voor mijn blazer (met het schoollogo en het ‘Thunder’-logo (‘Thunder’ is de schoolmascotte)) cadeau. Na school had Helen, de buurvrouw, een ‘neighbourhood farewell party’, met ‘nibblies & drinks’ natuurlijk, voor me georganiseerd. Helen gaf me een mooi paar oorbellen en van Bill en Sandra Conmey kreeg ik een speciale munt cadeau.
Op woensdag 13 juli 2011 ging ik voor de laatste keer met Mike lunchen. Van hem kreeg ik een cd met allerlei Australische liedjes als afscheidscadeautje. ’s Avonds ben ik met Gillian, Caitlyn, Brianna, Makayla, Rachel, Melissa en Brooke Chinees gaan eten. Van Brooke kreeg ik een kraal voor mijn armband en de andere meisjes gaven me een juwelenkistje, een houten armband en oorbellen . Ramp, o ramp! Er was geen ‘deep fried ice cream’ bij de Chinees! We zijn dan uit noodzaak bij de videotheek maar een ijsje gaan kopen. Wat een leuke avond!
Ook donderdag 14 juli 2011 was een erg drukke dag. Ik ben samen met Tracy Tash (Tracy’s beste vriendin) voor de laatste keer een bezoekje gaan brengen. Van haar kreeg ik een sjaal van de ‘Wallabies’, het Australische ‘football team’. ’s Namiddags ben ik naar de NAIDOC-celebrations op school geweest. NAIDOC staat voor 'National Aborigines and Islanders Day Observance Committee' dus alles stond in het thema van de Aboriginals: barbecue, beading, painting, boomerang throwing,… Ik moest natuurlijk ook nog wat inpakken en ’s avonds kwamen Nanna, Gran en Pop op bezoek om samen met ons lekker te eten. Trevor, Tracy, Sophie en Kirsty gaven me een kangoeroe-en-koala-dienblad, een prachtig zelfgemaakt kookboekje met mijn favoriete recepten en een magpie-mok. Heel leuk!
Vrijdag 15 juli 2011 – mijn ALLERLAATSTE dag in Australië! Ik ben nog eventjes naar de lagere school geweest om ‘dag’ te zeggen en de rest van de dag heb ik aan inpakken gespendeerd. We vertrokken in de late namiddag al naar Bundaberg, want anders zouden we in het midden van de nacht moeten vertrekken om op tijd aan de luchthaven te zijn. Kirsty was weer wagenziek, net zoals toen ik aankwam, en moest dus overgeven. Ook ons avondeten was hetzelfde als bij mijn aankomst: pizza en ‘garlic bread’ van bij Eagle Boys.
Zaterdag 16 juli 2011 – de dag van mijn vertrek! Ik had de wekker om 4u55 gezet zodat ik zeker genoeg tijd zou hebben om me klaar te maken, want ik moest om 5u45 al in de luchthaven zijn. Omdat ik Trevor, Tracy, Sophie en Kirsty niet te vroeg wakker wou maken, had ik het volume van de wekker vrij stil gezet. Zo stil dat ik het zelf niet kon horen en pas om 5u15 wakker schoot! Gelukkig waren we toch nog op tijd. Traantjes bij Trevor, Sophie, Kirsty en mezelf; Tracy toont zo snel haar emoties niet. Na het afscheid, dat toch wel eventjes moeilijk was, begon mijn lange reis terug naar huis. Een uurtje vliegen tot Brisbane, 7 uur op het vliegtuig richting Singapore, een tweede vlucht van 7 uur naar Abu Dhabi en dan het echte laatste stukje: opnieuw 7 uur vliegen, maar dan tot in Brussel!
Mijn aankomst in Brussel was, na al dat vliegen, dus niet op zaterdag, maar op zondag 17 juli 2011. Mama, papa, Laura, Annelies, Thomas, Daan, Vicki en Jolien stonden om 7u55 allemaal met een mooi spandoek op de luchthaven klaar om me te verwelkomen. Wat gek om plots het stuur links in de auto te zien en om rechts op de baan te rijden! Toen we thuis aankwamen, zag ik meteen gekleurde vlagjes en prachtige spandoeken in de tuin hangen: mijn lieve vriendjes, vriendinnetjes en tantes waren duidelijk niet vergeten dat ik weer thuis zou komen! Een klein welkomstfeestje ’s morgens met koffiekoeken en champagne, maar ook een familiewelkomstfeestje ’s avonds, met onder andere lamingtons, cheesecake en uiteraard ook champagne! Dankjewel, allemaal, voor mijn geweldige ‘homecoming’!
Mijn allerlaatste verslag zit er dus alweer op… Nu enkel nog mijn allerlaatste ‘wist-je-datjes’!
Wist je dat…
- … ik in een tweedehandswinkel in Ulverstone (Tasmania) een gloednieuwe handtas van Sussan (een Australisch ‘merk’) voor 5 dollar met nog eens 30% korting (ik betaalde dus 3,50 dollar), in plaats van 40 dollar vond?!
- … we (de Pitts en ik) minstens een halfuur lang op de parking van de luchthaven in Brisbane rondliepen omdat we de auto niet meer vonden? We konden ons niet meer herinneren waar we hem een week eerder geparkeerd hadden!
- … ik plat lag van het lachen toen ik Nicola bij Hungry Jack’s doodserieus uit het mannentoilet zag komen om dan meteen richting vrouwentoilet te wandelen? Ze had zich even van deur vergist!
- … ik me toen Bow tijdens een paardrijsessie plots in draf begon te lopen niet meer kon herinneren wat ik moest doen om hem te stoppen? Gelukkig schoot het me te binnen terwijl ik ‘How do I stop him?’ aan het gillen was.
- … ik tijdens mijn laatste weekend in Australië enkel fast food at? Zaterdagmiddag McDonald’s, ’s avonds Pizzahut, zondagmorgen McDonald’s en ’s avonds Kentucky Fried Chicken. Verder nog een ‘Dagwood Dog’ (een gefrituurde worst op een stokje), churros en ‘Krispy Kreme’-donuts. Een absolute overdosis aan fast food dus. Welcome to Australia!
Hopelijk hebben jullie er een beetje van genoten, want dit was het dan. Genoeg geblogd, mijn jaartje zit er al op! Niet te geloven hoe snel de tijd kan gaan… Ik heb nu zelfs het gevoel dat ik nog niet weg ben geweest!
Nog een laatste keer dankjewel voor alle leuke reacties die ik elke keer kon lezen!
Liefs!
Eva
Jullie weten (hopelijk) allemaal wel dat ik ondertussen al een tijdje terug thuis ben, maar zoals ik in mijn vorige verslagje al vertelde, hebben jullie nog een allerlaatste blogverslag over mijn laatste maand in Australië van me tegoed!
Op zaterdag 18 juni 2011 ben ik nog eens naar Nanna geweest, want ik was de hele dag alleen thuis. Tracy was met Kirsty in Mundubbera voor een aantal ‘soccer games’, Sophie was bij Gran en Pop en Trevor was – hoe kan het ook anders? – aan het werk. Eerst zijn we even naar ‘Wayne’s World’ (de ‘cheap shop’) geweest, waar ik wat spulletjes kocht die ik nodig zou hebben voor mijn tripje tijdens de ‘June-July holidays’. Fake Uggboots, twee paar dikke sokken en lekker zachte handschoenen. De hele namiddag lang zijn Nanna en ik aan het bakken geweest. Lekkere lamingtons en een overheerlijke ‘honey iced coffee cake’ waren het resultaat van ons harde werk! Een echt rommelboeltje om die lamingtons te maken, maar het was de moeite waard. Ze waren heel lekker en ik was dolblij omdat het ons gelukt was! Nu hopen dat het mij de volgende keer, hier in België dus, in mijn eentje ook zal lukken…
Ook ’s zondags (19 juni 2011) bracht ik weer redelijk wat tijd bij Nanna thuis door. ’s Middags gingen we met het hele gezin bij Nanna eten: zelfgemaakte meat pie met groentjes en onze baksels van op zaterdag als dessert. De ‘honey iced coffee cake’ viel, vooral bij Trevor, erg in de smaak en volgens Tracy waren de lamingtons geen echte lamingtons omdat ze met een gewone cake en geen ‘sponge cake’ gemaakt waren. We hadden nochtans verschillende recepten geraadpleegd en gevolgd, die allemaal hetzelfde vertelden!
Maandag 20 tot en met vrijdag 24 juni 2011 was de ‘work experience’-week. Een hele week lang moesten alle laatstejaars op een plaats naar keuze gaan ‘werken’. Onbetaald natuurlijk, en gewoon om te zien of een bepaalde job waarin je geïnteresseerd bent je eventueel zou liggen. Voor mij was het dus een weekje ‘down at the chemist’.
Op mijn eerste ‘werkdag’ (maandag 20 juni 2011) kwam er een of andere inspecteur langs, dus niemand had echt tijd voor mij. Ik begon met twee uur lang oersaaie papieren door te nemen. Daarna moest ik rekken afstoffen en na mijn middagpauze (bij Nanna, want ik ging de hele week elke middag bij Nanna thuis mijn boterhammetjes opeten), struikelde ik over een klein opstapje waardoor ik opnieuw op de knie viel waar ik al een lelijk en nog steeds gevoelig litteken heb. (Mijn fameuze val tijdens het lopen in maart, voor degenen die het zich nog herinneren.) ’s Namiddags heb ik de rekken bijgevuld en daarna moest ik alle vervaldata controleren.
Na het werk ging ik nog even bij Nanna op bezoek, zodat ik kennis kon maken met Steve en Esme, Trevor’s nonkel (de broer van zijn papa) en tante.
Ook mijn tweede dag ‘work experience’ (dinsdag 21 juni 2011) was niet overdreven fantastisch: rekken bijvullen, voorschriften controleren (datum, handtekening,…) en ordenen en nagaan welke artikelen van de stock van Mundubbera nog op de koopjestafel aanwezig waren. Kortom, alle vervelende taakjes die niemand anders wou doen!
Derde keer, goeie keer, want ’s woensdags (22 juni 2011) mocht ik Graham, de échte apotheker, de hele dag volgen! Ik keek toe terwijl hij voorschriften ingaf in de computer en klanten (patiënten?) bediende en hij gaf me uitleg over een heleboel systemen. Tijdens zijn lunchpauze (op een ander moment dan die van mij) moest ik helaas rekken poetsen, maar al bij al was het toch een hele vooruitgang, vergeleken met de eerste dagen.
’s Avonds ging ik naar een ‘dinner meeting’ van de Mundubbera Rotary Club. Met Mr. Munson, want Tracy weigerde om met mij mee te gaan. Ze is boos op de Rotariërs van Mundubbera, omwille van hun gebrek aan interesse in mij. Ik bleek de ‘guest speaker’ te zijn, maar dat hadden ze me natuurlijk niet op voorhand gezegd. Gelukkig was dat geen probleem voor mij, want ik ben ondertussen, al zeg ik het zelf, best goed in improviseren om te speechen!
Mijn vierde ‘werkdag’ (donderdag 23 juni 2011) was absoluut de beste. Graham was er niet, dus was er een andere apotheker: Emma. Ze leerde me hoe je de voorschriften precies ingeeft en hoe de kassa bediend moet worden. Ik heb geholpen om een paar klanten te bedienen en ik mocht zelfs helemaal zelf voorschriften ingeven in de computer! Dat is helemaal niet simpel, maar Emma zei dat ik echt supersnel was om het allemaal te leren! Tijdens de drukke momenten heb ik de geneesmiddelen die Emma nodig had uit de rekken gehaald. Ook dat is heel wat moeilijker dan je denkt (verschillende dosissen, generische producten,…). Emma vond precies dat ik ook dat heel snel onder de knie had, dus dat was wel leuk om te horen!
Alweer gespijbel, of liever een dagje verlof, aangezien het ‘work experience’ was, op vrijdag 24 juni 2011, want ik vertrok voor het tripje dat ik eerder al even vermeldde: een weekje naar Tasmania met de Pitts! De Pitts zijn een hele leuke familie van vier, uit Gayndah : Mark en Nicola en hun dochters Charlotte (15) en Elizabeth (14). We vertrokken om 7u45 voor een 4 uur lange autorit richting Brisbane. Van daar duurde het 2 uur en 25 minuten om tot Tasmania te vliegen. Daar kwamen we rond 16 uur in Launceston aan. Voor we naar het hotel gingen, zijn we nog snel wat inkopen gaan doen. ’s Avonds zijn we in een gezellige bistro in Longford (de vroegere woonplaats van de Pitts) gaan eten.
Op zaterdagvoormiddag (25 juni 2011) zijn we in de winkelstraat in Launceston gaan rondwandelen. Dat was GE-WEL-DIG! De gebouwen waren prachtig, heel wat mooier dan in Queensland! Toen begreep ik pas waarom ze Tasmania ‘Little England’ noemen. Ik had echt het gevoel dat ik terug thuis was. Een HEERLIJK gevoel! Zelfs het weer was zoals thuis. De Tasmaanse koude is zoals in België; heel wat aangenamer dan in Gayndah! De temperaturen zijn er lager dan in Gayndah, maar doordat de huizen verwarmd zijn, leek het voor mij alsof het heel wat minder koud was.
In de namiddag zijn we naar The Platypus House geweest. Daar zag ik voor het eerst een platypus (vogelbekdier) en een echidna! Ook hebben we heel wat rondgereden om het prachtige landschap te bewonderen. ’s Avonds zijn we Chinees gaan eten in het vreemdste restaurant ooit. Er waren bloedvlekken op het tafelkleed, het was ‘as much as you can eat’, maar de schotels waren steeds bijna leeg, de uitbater en zijn zoon droegen gele petten met in rode letters de naam van het restaurant erop, ik moest door de keuken wandelen om naar het toilet te gaan en de uitbater bleek ook tattoos te zetten (er zat bijvoorbeeld een hele groep jongens te eten, die zich precies op hun nieuwe tattoo aan het voorbereiden waren). Echt bizar, maar het was lekker en we hadden enorm veel plezier dus het was toch een geslaagde avond!
Evandale markets op zondagvoormiddag (26 juni 2011): een hele mooie markt met een overdekt rommelmarktdeel. Het was miezerig, grijs regenweer, maar daar genoot ik echt van. Het maakte me zelfs blij, want het was net zoals thuis – typisch Belgisch weer! ’s Middags zijn we in het restaurant van de Christmas Hills Raspberry Farm gaan eten; heel lekker en supergezellig! Daarna reden we tot bij Grandma en Grandpa (Nicola’s ouders) in Ulverstone. Ze wonen in een prachtig huis met antiek interieur uit de jaren 1860 – een echt kunstwerk!
Wing’s Wildlife Park op maandag (27 juni 2011). Daar zagen we een massa verschillende dieren: een kameel (dromedaris), alpaca’s, geiten, pony’s, bizons, aapjes, een hele collectie vogels (inclusief uilen), kangoeroes, wallabies, wombats, echidna’s, vissen, reptielen, slangen, fretten, Tasmanian devils, ganzen, eendjes, zwarte zwanen, varkens,… De Tasmanian devils kregen een wallaby-achterwerk – inclusief staart – als lunch. Ze waren ontzettend wild en gulzig en zagen er heel angstaanjagend en gevaarlijk uit! Zelfs de beenderen van het stukje wallaby verdwenen in hun buikjes… We mochten de koala’s aaien terwijl ze aan het eten waren en ik sta ook samen met een kangoeroe op de foto! Op weg terug naar Grandma en Grandpa stopten we even in Penguin, zodat ik met de Big Penguin op de foto kon.
Een rustige dag in de auto op dinsdag 28 juni 2011. We reden tot in Stanley, het dorpje van de fameuze Nut. The Nut is een grote rots aan de kust van Tasmania, zo genoemd vanwege de zogenaamde gelijkenis met een noot, die ik echter niet kon zien. Stanley is een prachtig, rustiek en pittoresk dorpje, maar omdat het winter was, was helaas bijna alles gesloten. Gelukkig vonden we een mooi restaurant, waar we ’s middags gingen eten. Het uitzicht op de heen- en terugweg was PRACHTIG! Het was zalig om gewoon in de auto te zitten en van het landschap te genieten.
Woensdag 29 juni 2011 was onze lekker luie rustdag. ’s Voormiddags hebben we op ons gemakje Ulverstone wat verkend. In de namiddag heb ik Bridget Jones’ Diary gekeken en ’s avonds zijn we bij Pedro’s gaan eten. Pedro’s is een prachtig en chique restaurant in Ulverstone met ontzettend lekker eten. Een zeer geslaagde avond!
Donderdag 30 juni 2011 – een dag vol eten… We namen afscheid van Grandma en Grandpa en vertrokken terug richting Launceston. Onderweg bezochten we ‘the chocolate factory’ House of Anvers en Ashgrove Cheese. Op beide plaatsen mochten we gratis proeven, vandaar ‘een dag vol eten…’. De eigenaar van House of Anvers is een Antwerpenaar, dus eigenlijk is de House of Anvers-chocolade geen Tasmaanse maar Belgische chocolade! Ik werd echt helemaal gek toen ik dat ontdekte, en het werd alleen maar erger toen ik alle Belgische spulletjes in het museum zag. We dronken een ontzettend ongelooflijk geweldig lekkere warme chocomelk en ik kocht speculaas-fudge (omwille van de speculaas natuurlijk, want dat heb ik een jaar lang gemist!) en ‘rocklea road’(want dat had ik nog steeds niet geproefd). Nicola kocht ‘snow balls’ (marshmallows met chocolade en kokosnoot rond) bij House of Anvers en vier soorten lekkere kaas van Ashgrove Cheese die we ’s namiddags in de hotelkamer lekker oppeuzelden. ’s Avonds gingen we naar een Rotary ‘dinner meeting’ in Longford, want Mark was lid van deze Rotary Club voor de Pitts van Tasmania naar Gayndah verhuisden. Heel vriendelijke Rotariërs en ik mocht zelfs even een woordje zeggen!
Een minder speciale dag (vrijdag 1 juli 2011) om een prachtige week in Tasmania mee af te sluiten. De Pitts moesten het huis dat ze in Longford verhuren even inspecteren, we gingen op bezoek bij hun vroegere buurvrouw, aten ’s middags iets bij JJ’s en vertrokken dan naar de luchthaven. Grandma en Grandpa kwamen voor we vertrokken nog naar de luchthaven om afscheid te nemen. Ze gaven me een mooie Tasmania-souvenir-keukenhanddoek cadeau. Na twee uur rijden van Brisbane richting Gayndah vonden we om 21 uur eindelijk een Hungry Jack’s, want Nicola wou dolgraagd bij HJ’s gaan eten. Het was verrassend genoeg (want normaal eet ik echt niet graag fast food) heel lekker, waarschijnlijk omdat ik zo’n honger had. Om 12 uur kwamen we in Gayndah aan en kon ik dus eindelijk mijn bedje inkruipen!
Op zaterdag 2 juli 2011 had ik weer even de blues, na het geweldige weekje (volgens mij zelfs de beste week van mijn hele uitwisseling) in Tasmania. Gelukkig voelde ik me na een tijdje toch al wat beter. We zijn eindelijk nog eens gaan paardrijden. Dat was echt een eeuwigheid geleden!
Zondag 3 juli 2011 – de dag van mijn ‘farewell party’… ’s Morgens ben ik voor de laatste keer naar de markt in Gayndah geweest. Daar schrok ik me even rot toen ik Cathie, Chris, Matthew en Emily Parker (de leuke familie uit Bundaberg) zag! Tracy had hen uitgenodigd voor mijn afscheidsfeestje, dus waren ze helemaal van Bundaberg naar Gayndah gekomen. Er waren minder mensen dan ik uitgenodigd en verwacht had, maar het was toch heel leuk. In de namiddag speelden we ‘bowls’ (dit heb ik lang geleden al eens uitgelegd, in het verslag waarin ik over Vicki’s ‘bowls day’ vertelde). Ik was in een team met Gillian en Caitlyn en samen versloegen we Kirsty, Myles en Danielle! (Myles en Danielle zijn Vicki’s broertje en zusje.) Er waren lekkere ‘nibblies’, ‘date loaf’ en ‘fruit cake’ tijdens het bowlen en ’s avonds aten we barbecue. Kathy (Tracy’s zus) had een hele mooie, grote chocoladecake met ‘Farewell Eva from your friends’ erop geschreven voor me gemaakt. Trevor en Tracy gaven een mooie speech waardoor ik meteen in tranen uitbarstte. Ook heb ik enkele cadeautjes gekregen: een kookaburra-kraal voor mijn armband van Gillian, een pluche Tasmanian devil van de Pitts, een prachtig schilderij van Kathy, Steve, Caleb, Jacob en Nerissa, een mooi zelfgemaakt handwerkje van Les en Marion (Vicki’s grootouders) en mooie oorbellen van Gran en Pop.
Aangezien het van 25 juni 2011 tot en met 11 juli 2011 schoolvakantie was, was de week na mijn afscheidsfeestje nog een erg drukke week. Op dinsdag (5 juli 2011) heb ik met Nanna en Pat (één van Nanna’s vriendinnen) het museum in Gayndah bezocht. Daar hadden ze een hele verzameling oude spullen, inclusief enkele Women’s Weekly’s van onder andere 1939 en 1944. Heel leuk en interessant!
’s Woensdags (6 juli 2011) zijn Kirsty, Jacob, Gran, Tracy en ik naar Thompson’s Crossing geweest voor een ‘picknick afternoon tea’. Heel gezellig en rustgevend! (Sophie en Jacob (ons neefje) ‘swapped places’ voor drie dagen.)
Alweer een picknick op donderdag (7 juli 2011)! Deze keer een picknick lunch in de ‘Mingo recreational area’ met Sophie, Kirsty, Tracy, Kathy, Caleb, Jacob en Nerissa (Tracy’s zus en haar kinderen). De plaats was mooi en het weer was prachtig, dus het was een hele leuke middag. Wat later in de namiddag zijn we (Sophie, Kirsty, Tracy en ik) nog even bij Judith op bezoek geweest. Ze gaf me een kangoeroe-decoratie voor de kerstboom als afscheidscadeautje. Echt leuk!
Vrijdagmiddag (8 juli 2011) heb ik Gran geholpen met ‘Meals on Wheels’. De oude mensen in Gayndah kunnen via ‘Meals on Wheels’ een warme maaltijd kopen, die dan bij hen thuis wordt afgeleverd. Het afleveren was onze taak. ’s Namiddags zijn Sophie, Kirsty, Tracy en ik naar de Big Orange geweest. Deze keer was het wél open, want het was gesloten toen Tracy en ik met mama en papa eens een kijken wouden gaan nemen.
Zaterdag 9 en zondag 10 juli 2011 – mijn laatste weekend in Australië! En wat een drukte! ’s Zaterdags gingen we (Trevor, Tracy, Sophie, Kirsty en ik) naar Brisbane om samen met Kay, Scott, Chanchira (Trevor’s zus, haar echtgenoot en hun pas uit Thailand geadopteerde dochtertje) en Nanna naar Saltimbanco van Cirque Du Soleil te gaan kijken. ONBESCHRIJFLIJK!
Op zondagmorgen haalden Mr. Munson (de schooldirecteur) en Miss Shepherd (mijn leerkracht chemie) me aan het motel op voor ons tripje naar de Gold Coast. We begonnen met ‘breakfast at Macca’s’ (McDonald’s). De ‘Uncle Toby’s oats with apple and sultanas’ zag er op het scherm overheerlijk uit, maar het was een GROTE catastrofe: geserveerd in een kartonnen McFlurry-potje en het leek op een soort soep. Mr. Munson besloot om mijn ‘Macca’s breakfast’-ervaring wat op te fleuren door me op een ‘Bacon & Egg McMuffin’ te trakteren. Dat was gelukkig heel wat beter! Na een rondritje in de auto om me wat meer van de Gold Coast te tonen, gingen we naar Dreamworld (een van de vele pretparken aan de Gold Coast). Na de eerste roller coaster hadden Miss Shepherd en ik al meteen hoofdpijn, maar toch hebben we nog de hele dag verder gepretparkt. Mr. Munson en Miss Shepherd hebben me nog heel wat nieuwe dingen laten proeven. Meer daarover bij de ‘wist-je-datjes’!
Een hele leuke dag met Gillian en Caitlyn op maandag 11 juli 2011! We aten ’s middags samen iets in het ‘restaurantje’ van Gunther Village (het bejaardentehuis). Daarna gingen we naar het park aan het museum om crème-au-beurre-gateau te eten. Die had ik ’s morgens speciaal voor hen gemaakt, want ik had hen lang geleden al eens beloofd om hen een stukje van mijn fameuze ‘koekjescake’ te laten proeven. Deze keer maakte ik het met te veel suiker in de crème-au-beurre. Het lukt me echt nooit om eens een goede gateau te maken. Gelukkig vonden ze het toch lekker!
Mr. Munson maakte op dinsdag 12 juli 2011 van de parade een speciale ‘farewell parade’ voor mij. Ik gaf een korte speech en daarna had Caitlyn nog een mooie tekst om voor te lezen. Tracy kreeg een speciale klok en ik een klok, een Gayndah-mok en twee patches voor mijn blazer (met het schoollogo en het ‘Thunder’-logo (‘Thunder’ is de schoolmascotte)) cadeau. Na school had Helen, de buurvrouw, een ‘neighbourhood farewell party’, met ‘nibblies & drinks’ natuurlijk, voor me georganiseerd. Helen gaf me een mooi paar oorbellen en van Bill en Sandra Conmey kreeg ik een speciale munt cadeau.
Op woensdag 13 juli 2011 ging ik voor de laatste keer met Mike lunchen. Van hem kreeg ik een cd met allerlei Australische liedjes als afscheidscadeautje. ’s Avonds ben ik met Gillian, Caitlyn, Brianna, Makayla, Rachel, Melissa en Brooke Chinees gaan eten. Van Brooke kreeg ik een kraal voor mijn armband en de andere meisjes gaven me een juwelenkistje, een houten armband en oorbellen . Ramp, o ramp! Er was geen ‘deep fried ice cream’ bij de Chinees! We zijn dan uit noodzaak bij de videotheek maar een ijsje gaan kopen. Wat een leuke avond!
Ook donderdag 14 juli 2011 was een erg drukke dag. Ik ben samen met Tracy Tash (Tracy’s beste vriendin) voor de laatste keer een bezoekje gaan brengen. Van haar kreeg ik een sjaal van de ‘Wallabies’, het Australische ‘football team’. ’s Namiddags ben ik naar de NAIDOC-celebrations op school geweest. NAIDOC staat voor 'National Aborigines and Islanders Day Observance Committee' dus alles stond in het thema van de Aboriginals: barbecue, beading, painting, boomerang throwing,… Ik moest natuurlijk ook nog wat inpakken en ’s avonds kwamen Nanna, Gran en Pop op bezoek om samen met ons lekker te eten. Trevor, Tracy, Sophie en Kirsty gaven me een kangoeroe-en-koala-dienblad, een prachtig zelfgemaakt kookboekje met mijn favoriete recepten en een magpie-mok. Heel leuk!
Vrijdag 15 juli 2011 – mijn ALLERLAATSTE dag in Australië! Ik ben nog eventjes naar de lagere school geweest om ‘dag’ te zeggen en de rest van de dag heb ik aan inpakken gespendeerd. We vertrokken in de late namiddag al naar Bundaberg, want anders zouden we in het midden van de nacht moeten vertrekken om op tijd aan de luchthaven te zijn. Kirsty was weer wagenziek, net zoals toen ik aankwam, en moest dus overgeven. Ook ons avondeten was hetzelfde als bij mijn aankomst: pizza en ‘garlic bread’ van bij Eagle Boys.
Zaterdag 16 juli 2011 – de dag van mijn vertrek! Ik had de wekker om 4u55 gezet zodat ik zeker genoeg tijd zou hebben om me klaar te maken, want ik moest om 5u45 al in de luchthaven zijn. Omdat ik Trevor, Tracy, Sophie en Kirsty niet te vroeg wakker wou maken, had ik het volume van de wekker vrij stil gezet. Zo stil dat ik het zelf niet kon horen en pas om 5u15 wakker schoot! Gelukkig waren we toch nog op tijd. Traantjes bij Trevor, Sophie, Kirsty en mezelf; Tracy toont zo snel haar emoties niet. Na het afscheid, dat toch wel eventjes moeilijk was, begon mijn lange reis terug naar huis. Een uurtje vliegen tot Brisbane, 7 uur op het vliegtuig richting Singapore, een tweede vlucht van 7 uur naar Abu Dhabi en dan het echte laatste stukje: opnieuw 7 uur vliegen, maar dan tot in Brussel!
Mijn aankomst in Brussel was, na al dat vliegen, dus niet op zaterdag, maar op zondag 17 juli 2011. Mama, papa, Laura, Annelies, Thomas, Daan, Vicki en Jolien stonden om 7u55 allemaal met een mooi spandoek op de luchthaven klaar om me te verwelkomen. Wat gek om plots het stuur links in de auto te zien en om rechts op de baan te rijden! Toen we thuis aankwamen, zag ik meteen gekleurde vlagjes en prachtige spandoeken in de tuin hangen: mijn lieve vriendjes, vriendinnetjes en tantes waren duidelijk niet vergeten dat ik weer thuis zou komen! Een klein welkomstfeestje ’s morgens met koffiekoeken en champagne, maar ook een familiewelkomstfeestje ’s avonds, met onder andere lamingtons, cheesecake en uiteraard ook champagne! Dankjewel, allemaal, voor mijn geweldige ‘homecoming’!
Mijn allerlaatste verslag zit er dus alweer op… Nu enkel nog mijn allerlaatste ‘wist-je-datjes’!
Wist je dat…
- … ik in een tweedehandswinkel in Ulverstone (Tasmania) een gloednieuwe handtas van Sussan (een Australisch ‘merk’) voor 5 dollar met nog eens 30% korting (ik betaalde dus 3,50 dollar), in plaats van 40 dollar vond?!
- … we (de Pitts en ik) minstens een halfuur lang op de parking van de luchthaven in Brisbane rondliepen omdat we de auto niet meer vonden? We konden ons niet meer herinneren waar we hem een week eerder geparkeerd hadden!
- … ik plat lag van het lachen toen ik Nicola bij Hungry Jack’s doodserieus uit het mannentoilet zag komen om dan meteen richting vrouwentoilet te wandelen? Ze had zich even van deur vergist!
- … ik me toen Bow tijdens een paardrijsessie plots in draf begon te lopen niet meer kon herinneren wat ik moest doen om hem te stoppen? Gelukkig schoot het me te binnen terwijl ik ‘How do I stop him?’ aan het gillen was.
- … ik tijdens mijn laatste weekend in Australië enkel fast food at? Zaterdagmiddag McDonald’s, ’s avonds Pizzahut, zondagmorgen McDonald’s en ’s avonds Kentucky Fried Chicken. Verder nog een ‘Dagwood Dog’ (een gefrituurde worst op een stokje), churros en ‘Krispy Kreme’-donuts. Een absolute overdosis aan fast food dus. Welcome to Australia!
Hopelijk hebben jullie er een beetje van genoten, want dit was het dan. Genoeg geblogd, mijn jaartje zit er al op! Niet te geloven hoe snel de tijd kan gaan… Ik heb nu zelfs het gevoel dat ik nog niet weg ben geweest!
Nog een laatste keer dankjewel voor alle leuke reacties die ik elke keer kon lezen!
Liefs!
Eva
-
09 Augustus 2011 - 10:29
Kimmy:
Wauw leuk leuk Eva! Eens benieuwd wanneer ik je hier in België terug ooit tegen het lijf loop hihi.. Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
