1, 2, 3 SAFARIIIII!

Hallo daar!

Het is nog niet zo lang geleden, maar ik heb toch alweer heel wat te vertellen! Ik ben de voorbije drie weken namelijk met een heleboel andere uitwisselingsstudenten op Safari geweest. Vooraleer ik aan mijn uitgebreide Safariverslag kan beginnen, heb ik echter nog twee andere dagen waarover ik wat kan vertellen.

De eerste van die twee dagen is zondag 24 april 2011 – Pasen! Een goede reden dus voor een familiefeestje. Kathy, Steve, Caleb, Jacob, Nerissa, Gran, Pop, Nanna en Elaine waren de hele dag bij ons thuis; van voor de middag tot na het avondeten. Het eten was, zowel ’s middags als ’s avonds, heel erg lekker en werd telkens gevolgd door een overheerlijk dessert. Zoals altijd was er dus de hele dag door een overvloed aan eten. Daarbovenop heb ik ook nog eens paas-chocolade gekregen: een grote blok ‘KitKat’ van Tracy (waar ik nog steeds niet van gesnoept heb!) en een chocolade paashaas van Kathy (die is helaas al lang geleden in mijn buikje verdwenen). Al bij al was het een leuke en gezellige dag!

Ook maandag 25 april 2011 was een wat specialere dag, want het was ANZAC Day. ‘ANZAC’ staat voor ‘Australia & New Zealand Army Corp’. Het was dus een dag om stil te staan bij alle soldaten van het Australische en Nieuw-Zeelandse leger. In de voormiddag gingen we naar de ‘ANZAC parade’. Het was heel indrukwekkend om de soldaten in uniform door de straat te zien marcheren! De rest van de dag zijn we weer (want dat deden we ook op donderdag 21 april 2011) naar Tash (Tracy’s beste vriendin) geweest.

Na drie dagen school in ‘term 2’ (want het was Paasmaandag en ANZAC Day op maandag 25 april 2011, dus kregen we een extra vrije dag op dinsdag 26 april 2011) was het eindelijk tijd om op zondag 1 mei 2011 op Safari te vertrekken. En met wat een prachtige start! Om 4u20 ging de wekker af want om 5u30 kwam iemand me oppikken om richting Childers te vertrekken. Daar wachtte de bus mij en twee andere uitwisselingsstudenten op om verder te trekken. We waren op weg naar Airlie Beach en onderweg werden alle uitwisselingsstudenten van Rotary district 9570 (mijn district) opgepikt. Wij waren natuurlijk de gelukkige eersten die de bus op mochten stappen! Een hele dag in de bus dus, en rond 16 uur stonden we een hele tijd stil op de ‘high way’ omwille van een ongeval. Om 17u45 hadden we een toiletstop en toen ik terug buiten kwam, was de bus verdwenen. Ze waren me vergeten! Gelukkig kwam de bus na een minuut al terug aangereden, want ik had helemaal NIETS bij me! Door de file kwamen we pas rond 20 uur op de camping in Airlie Beach aan, waar de uitwisselingsstudenten van Rotary district 9550 ons opwachtten. We moesten onze tenten dus meteen in het donker opzetten en pas na 21 uur kregen we EINDELIJK wat eten op ons bord!

Op maandag 2 mei 2011 stond er ‘Ocean Rafting’ en snorkelen in de Whitsundays op het programma. We begonnen met een 45 minuten lange, zeer wilde bootrit tot aan één van de 74 eilanden, waar we een korte ‘bush walk’ maakten. Het uitzicht was, zowel van op de boot als tijdens de wandeling, GE-WEL-DIG! Daarna gingen we snorkelen. Voor 22 dollar kocht ik een wegwerponderwatercamera zodat ik de prachtige koraalriffen van het Great Barrier Reef op 27 foto’s kon vastleggen. De koralen zijn onbeschrijflijk mooi en ze voelden heel zacht en glibberig aan onder mijn voeten! Na het snorkelen gingen we naar Whitehaven Beach waar we lekker op het strand picknickten. De rest van de namiddag waren we vrij om te doen wat we wilden op het eiland. Samen met twee andere meisjes trok ik eropuit om een lange en mooie strandwandeling te maken. Een prachtige en zeer geslaagde dag dus!

Dinsdag 3 mei 2011 zag er als volgt uit:
Opstaan – aankleden – koffer pakken en tent afbreken – ontbijt – tanden poetsen – bus op – rijden, rijden, rijden – toiletstop – rijden, rijden, rijden – lunch – rijden, rijden, rijden – toiletstop (maar het was vrij moeilijk om een fatsoenlijk exemplaar te vinden en deze keer lieten we iemand anders achter) – rijden, rijden, rijden – tent opzetten in het donker – douchen – avondeten – even socializen – tent in.

Alweer de hele dag in de bus, maar met net iets meer ‘excitement’ op woensdag 4 mei 2011. We stonden in het donker op en pas nadat het al een tijdje licht was, kwam de zon boven de horizon tevoorschijn. Het was een prachtige zonsopgang! Je kon de zon echt zien bewegen. Geweldig!
Tijdens de toiletstop in de namiddag was er in een winkeltje een mevrouw die voor een joey zorgt. We mochten dus allemaal met Mack, het babykangoeroetje, op de foto! Wat een unieke ervaring!
’s Avonds moesten we alwéér de tenten in het donker opzetten.

Donderdag 5 mei 2011 was voor de derde dag op rij een busdag. Deze keer met Alice Springs als eindbestemming!
‘s Middags stopten we aan de Devils Marbels; een plaats waar massaal veel gigantische rotsen over het landschap verspreid liggen. Het was PRACHTIG! Ook zagen we daar een dingo. De eerste dingo in het wild voor mij!
We kwamen voor het eerst voor het donker aan, dus konden we de tenten eindelijk eens bij daglicht, zonder geklommel met zaklampen, opzetten.
’s Avonds gingen we in ‘Sound of Starlight Theatre’ in Alice Springs naar ‘The Didgeridoo Show Outback’ kijken en luisteren. De beste, mooiste en prachtigste didgeridoo-en-djembé-muziek die ik ooit heb gehoord! Op het einde was er een korte ‘jamsessie’ waarbij een deel van de toeschouwers mochten meespelen. Ik heb dus even op de djembé gespeeld! Een perfecte afsluiter na een lange dag op de bus!

Op vrijdag 6 mei 2011 moesten we onze tenten niet afbreken, want we bleven de hele dag (en uiteraard ook nacht) in Alice Springs.
’s Morgens bezochten we de ‘Royal Flying Doctor Service’. Daar kregen we informatie over wat RFDS doet: met kleine vliegtuigen naar ‘the middle of nowhere’ uitvliegen om medische hulp te verlenen. Daarna gingen we naar het ‘Alice Springs Reptile Centre’. We kregen alweer heel wat interessante uitleg en we mochten twee ‘lizards’ en een slang vasthouden. Na al die informatie die ik al te horen heb gekregen, begin ik stilaan een slangen- en reptielenexpert te worden!
Vanaf ’s middags waren we vrij om Alice Springs op eigen houtje te verkennen. We zijn iets gaan eten en de rest van de namiddag hebben we in de winkeltjes rondgekeken. Ik heb voor 3 dollar (eerst was het 15 dollar!) een ‘Aussie’ kussentje gekocht, want het inimini kussentje dat ik meegenomen had, was echt VRE-SE-LIJK!
Het was echt zalig om eens een dag niet in de bus door te brengen!

Voor de verandering zaten we op zaterdag 7 mei 2011 nog eens op de bus. Gelukkig was het heel wat minder lang dan de andere dagen. We kwamen voor 13u30 al in Kings Creek Station aan!
Nadat de tenten opgezet stonden en we iets gegeten hadden, vertrokken we naar Kings Canyon voor een drie uur lange wandeling. De bus vertrok alweer zonder mij, dus moest ik even keihard achter de bus aanrennen! Het Kings-Canyon-landschap was ZO mooi; veel te mooi om nog maar te proberen om het te beschrijven!
Eén van de meisjes was jarig, dus er stond een gigantische chocoladecake als dessert op het menu.
’s Avonds hadden we een kampvuur. Vier van de jongens besloten om ons te entertainen. Ze rolden in hun boxershorts in het rode zand en dansten dan als Aboriginals rond het kampvuur. HILARISCH! Ze gebruikten ook water om het zand goed te laten plakken. Op een gegeven moment kreeg ik dus rode modderspetters over me heen: op mijn broek, trui, nek, haar, camera (want ik was foto’s aan het maken) en zelfs in mijn fototoesteltasje! Ach ja, vuiligheid hoort nu eenmaal bij kamperen! En bij een kampvuur horen marshmallows! Vier van de uitwisselingsstudenten (drie jongens en één meisje) speelden ‘Chubby Bunny’: je moet zo veel mogelijk marshmallows in je mond steken en na elke marshmallow moet je ‘Chubby Bunny’ zeggen. Zeer amusant om toe te kijken! Hoewel ik zelf niet meedeed aan ‘Chubby Bunny’, at ik zelf zo veel marshmallows (en verjaardags-chocoladecake) dat ik me misselijk voelde!

Op zondag 8 mei 2011 bleek ’s morgens dat sommige tenten ’s nachts bezoek hadden gekregen van enkele muizen. Eén van de meisjes had bijvoorbeeld een koek in haar tas waar duidelijk een muis van gesmuld had!
Toen ik mijn tent in de zak stak, kwam er ook een muisje tevoorschijn. Een springende muis nog wel! Hij leek een beetje op een miniatuurkangoeroe!
Voor we richting Yulara (18 km van Uluru en 55 km van Kata Tjuta) vertrokken, deden we kamelenritjes, maar eigenlijk waren het dromedarissen. Vier dromedarissen, door touwen met elkaar verbonden, met telkens twee personen op hun rug werden door een man voortgetrokken om gedurende 5 minuten in een lange rij rondjes te wandelen op een stukje grond. Best zielig voor de dromedarissen. Het leek een beetje op de pony’s op de kermis. Ach ja, alweer een ervaring rijker!
Na drie uurtjes in de bus waren we al in Yulara. De hele namiddag lang beklommen we de, volgens mij, meest beroemde rots ter wereld: Uluru (oftewel Ayers Rock). Wat een unieke belevenis! Er leek maar geen einde aan te komen… Het uitzicht van bovenop Uluru was ongelooflijk prachtig. Rondom de hele rots was het enige wat je kon zien tot aan de horizon landschap. Geen dorpje te bespeuren!
Na de lange trektocht vonden we een goed plekje om, met ‘nibblies’, Uluru bij zonsondergang te bewonderen. Door de veranderende lichtinval veranderde de rots constant van kleur. Mooi, mooi, mooi!

Nadat we een kijkje namen in de winkeltjes in Yulara, maakten we op maandag 9 mei 2011 voor de derde dag op rij een heuse trektocht. We wandelden 7,4 kilometer rond en tussen de rotsen van Kata Tjuta (the Olgas). Het was de mooiste wandeling die ik ooit gedaan heb. Het landschap leek net een prachtig schilderij!
’s Namiddags bezochten we het ‘cultural centre’ in Yulara, met heel wat Aboriginal-art. Daarna trokken we terug richting Uluru om naar ‘the waterhole' te gaan kijken. Bijna iedereen ging met de bus terug, maar ik wandelde met vijf anderen terug. Een extra 45 minuten lange wandeling aan de voet van Uluru!
Een leuke maar zeer vermoeiende dag, die met een lekkere barbecue werd afgesloten.

Op dinsdag 10 mei 2011 moesten we om 5u15 ons bedje uit, want om 6 uur vertrokken we al! Na drie uurtjes rijden stopten we in Erldunda om te ontbijten. Pudy, ‘the cook’, maakte midden op de parking ‘pancakes’ (niet hetzelfde als pannenkoeken!) voor ons!
Rond 17 uur kwamen we in Coober Pedy aan. Coober Pedy heeft in de zomer temperaturen tot 50°C, en in de winter tot -2°C. Daarom wonen zeer veel mensen onder de grond, in huisjes uitgekapt in de heuvels. We kregen een rondleiding in het dorpje en daarna bezochten we het opaalmuseum, want Coober Pedy is een dorpje met opaalmijnen. We kregen uitleg over hoe opaal gevormd wordt, hoe het opgegraven werd,…
’s Avonds gingen we met z’n allen uit eten in een pizzeria. Heel leuk, want ik had ‘kitchen duty’, maar we moesten dus de hele dag bijna niets doen!
Geen tenten in Coober Pedy, want we sliepen zelf ondergronds in een soort grot met verschillende kamers en… BEDDEN! Lekker warm na enkele koude nachten in the Northern Territory!

Alwéér bussen op woensdag 11 mei 2011! We stopten onderweg even om naar een ‘salt lake’ te gaan kijken. Het witte zout zorgde ervoor dat het landschap net op een sneeuwlandschap leek!
’s Avonds deden we een ‘ghost tour’ in de gevangenis in Gladstone, waar we ook bleven slapen. Volgens de gids zit de gevangenis daar vol geesten, maar daar geloof ik toch niet veel van.
Het was wel leuk om eens (per twee) in een echte gevangeniscel te slapen. Heel wat warmer dan de tenten!

Op donderdag 12 mei 2011 hadden we een hele leuke pauze tussen het buszitten door: twee uurtjes in Adelaide! Het was de eerste keer dat ik in een grotere stad in Australië was. Zalig! We wandelden, helaas in de regen, door de straten en keken wat rond in de winkeltjes. Het deed me echt goed om nog eens in een echte stad te kunnen rondlopen!
Nadat we ’s avonds op de kampplaats in Naracoorte aankwamen, deden we een ‘cave tour’. We kregen een rondleiding in grotten (vergelijkbaar met de grotten van Han) waar massaal veel fossielen ‘begraven’ liggen. Het was best wel speciaal om met mijn eigen ogen de half opgegraven fossielen te zien!
’s Nachts sliepen we in cabines met een kleine verwarming. Zalig! En als bonus kregen we ook nog eens gezelschap van een hoop wormachtige beestjes. Wat zijn we toch gelukzakken!

Vrijdag de dertiende… Dat was wel duidelijk! Bruce (de beste buschauffeur ooit) zijn mama was een paar dagen eerder gestorven. ’s Morgens moesten we hem naar de luchthaven brengen zodat hij naar huis kon gaan voor de begrafenis. Tot hij ons in Sydney opnieuw zou komen vergezellen, zaten we dus met een andere en veel minder leuke chauffeur, John, opgezadeld. Ook het weer deed mee aan ‘vrijdag de dertiende’. Regen, ijskoud en héél veel wind. Vreselijk!
Onderweg stopten we even aan de ‘Crater Lakes’ en zagen we Blue Lake. Het water in Blue Lake is echt blauw; ongelooflijk! Het was heel mooi, maar zonder regen en met een beetje zonneschijn zou het nog veel beter geweest zijn.
Om 15 uur kwamen we in Warrnambool aan en om 15u30 kregen we eindelijk ‘lunch’ op ons bord.
Samen met drie andere meisjes ben ik in de namiddag even ‘into town’ gewandeld. We keken wat rond in de winkels, dronken koffie bij Gloria Jean’s (ik had een ‘Caramelatte’) en renden in de regen terug naar de camping. Het was IJSKOUD!
Om 17u30 was het al ‘dinner time’, maar door de extreem late lunch (15u30) hadden we dus geen honger. In plaats daarvan besloten we om een warme douche te nemen, na het rennen in de regen en wind.
Om 19 uur gingen we naar de ‘Shipwreck Show’ kijken. Warrnambool ligt immers aan de ‘Shipwreck Coast’, het stukje kust dat bekend staat om de vele schepen die er ten onder gingen. Op een filmpje in het begin na, vond de hele show zich buiten, in de regen, wind en kou, plaats. Eerst kregen we wat informatie, gevolgd door een ‘sound & light show’ waarin een waar gebeurd verhaal verteld werd. Het decor bestond uit echte gebouwen, water, nepregen,… Er werden filmpjes geprojecteerd op water dat omhoog gesproeid werd en op het moment dat in het verhaal de storm begon, begon ook de tribune te schudden. Het was prachtig, maar doordat het zo koud was, was het moeilijk om er echt van te genieten.
Er gebeurde gelukkig toch ook iets goeds op vrijdag de dertiende. De manager van de camping gaf ons toestemming om in de keuken (met verwarming!) te slapen. Joepie, joepie, JOEPIE!!!

Op naar Melbourne op zaterdag 14 mei 2011! We reden via de Great Ocean Road en stopten verschillende keren om de indrukwekkende omgeving te bewonderen. Door de kracht van de golven werden in het verleden grote stukken rots van het land afgebroken. De restanten van het land vormen nu dus grote zuilvormige rotsen in de zee. Het was prachtig om te zien, maar veel te koud om buiten te zijn! Ook zagen we de Twelve Apostles, de meest beroemde ‘zuilen’ van de Great Ocean Road.
’s Avonds waren we dus in Melbourne. Na vier comfortabele en ‘warme’ nachten moesten we weer in tenten slapen, en het was ijskoud! Een echte uitdaging dus!

Op zondag 15 mei 2011 was het tijd om Melbourne op eigen houtje te verkennen. Samen met twee andere meisjes wandelde ik de hele dag rond in Melbourne. We begonnen met de Queen Victoria Markets. Daar vind je echt ALLES! Kleren, schoenen, souvenirs, groenten, fruit, beleg, brood en ga zo maar door. Na de markt trokken we de stad in. We shopten, namen een kijkje in Chinatown, aten sushi als lunch (de eerste keer dat ik sushi at, en wat was het lekker!), keken nog wat meer rond in de winkels en aten ’s avonds in een Thais restaurant (veel te pikant!).
Een hele dag rondwandelen in Melbourne zorgde ervoor dat ik de trotse eigenaar van een paar prachtige, echte Australische Uggboots uit een echte Australische Ugg-shop ben!
Na een lange, vermoeiende, koude maar leuke dag konden we onze diepvriestenten weer inkruipen!

Nog eens een dagje bussen op maandag 16 mei 2011, want we trokken van Melbourne richting Canberra. We stopten onderweg aan de Ettamogah Pub; een pub uit een stripverhaal die ze ooit in het echt besloten te bouwen. Heel tof om te zien!
Geen tenten in Canberra, want we sliepen weer in cabines, deze keer met tien of elf personen per kamer. Mijn kamer had twee douches (waarvan één met toilet), twee lavabo’s, een grote tafel, vijf stapelbedden en een tweepersoonsbed. Ondanks het feit dat ik bijna als laatste de kamer binnenkwam, had ik toch het hele tweepersoonsbed voor mij alleen! ZALIG!

Op dinsdag 17 mei 2011 stond Canberra op het programma. We begonnen met het AIS, het Australian Institute of Sports. Daar kregen we een rondleiding in onder andere de volleybalzaal, de fitnesszaal, het zwembad en de turnhal. Het was allemaal heel chique, maar ik had eerlijk gezegd meer verwacht van de turnhal. Het was denk ik niet echt indrukwekkender dan de turnhallen waar ik zelf ooit getraind heb. Na het AIS reden we met de bus voorbij alle ambassades en daarna bezochten we het parlement.
’s Namiddags namen we een kijkje in the Australian War Memorial. Vooraleer we van op de Telstra Tower het prachtige uitzicht over Canberra gingen bewonderen, kregen we nog een uurtje om in het shopping center rond te hangen. Dat was alles voor Canberra, want zo bijzonder is het niet!

Na een tweede nacht in mijn hemelse tweepersoonsbed vertrokken we op woensdag 18 mei 2011 naar… SYDNEY! We aten ’s middags lekkere wraps in the Sydney Olympic Park. Dat is waar de Olympische Spelen in 2000 werden gehouden.
Nadat we onze tenten op de camping hadden opgezet, kregen we tijd om Manly, een ‘suburb’ in Sydney, te verkennen. Samen met vijf andere meisjes keek ik wat rond in de winkeltjes en we dronken iets bij Gloria Jean’s (deze keer probeerde ik een ‘chai tea latte’).
’s Avonds waren we allemaal heel erg blij, want Bruce, ‘the driver’, was terug!

Donderdag 19 mei 2011: Sydney, Sydney, SYDNEY!!! De hele dag in Sydney! We begonnen met het plekje van waar je een prachtig uitzicht hebt op the Opera House en the Harbour Bridge. Een heuse fotoshoot voor de hele groep dus. Daarna reden we tot aan the Opera House. Dat was GE-WEL-DIG! Ik kan bijna niet geloven dat ik the Opera House in Sydney met mijn eigen ogen heb gezien en zelfs heb aangeraakt! Na het korte ‘sightseeing’ waren we voor de rest van de dag vrij. Ik trok de hele dag met dezelfde vijf meisjes als in Manly rond. Eerst namen we een kijkje op Paddy’s Markets , ’s middags aten we sushi en daarna probeerden we om het centrum van Sydney te verkennen, wat best wel moeilijk was zonder kaart! Sydney is zo groot en vooral druk, niet te geloven… Na een paar uur rondwandelen waren we zo moe dat we een pauze nodig hadden. Gloria Jean’s-tijd dus, hoe kon je het ook raden?! Ik probeerde een warme chocomelk met witte chocolade. Best wel lekker! Nadat we onze weg terug naar de bus gevonden hadden, reden we terug tot aan the Opera House. Van daar namen we de boot tot Manly, waar de bus ons opwachtte om terug naar de camping te gaan. Ongelooflijk hoe mooi het was om the Harbour Bridge, the Opera House en de haven in het algemeen in het donker te zien. Al die lichtjes, het was PRACHTIG!
We sloten onze vermoeiende dag in Sydney af met een lekkere barbecue. Ons ‘laatste Safari-avondmaal’…

Na een trage, heel trage start op vrijdag 20 mei 2011 bezochten we het wereldberoemde Bondi Beach, dat zonder de massa mensen echt niet veel voorstelde. Blijkbaar is het heel wat beter om Bondi Beach in de zomer te zien, want dan beleef je de echte sfeer met de grote drukte!
Na ons bezoekje aan Bondi Beach werden we aan de luchthaven afgezet. We hadden niet echt door dat we in verschillende terminals moesten zijn, dus hebben we niet van iedereen afscheid kunnen nemen. Voor we het vliegtuig opstapten, trakteerde ik mezelf voor de laatste keer op een Gloria Jean’s-Drankje: een ‘TimTam chocolate chiller! Het vliegen viel goed mee, onder andere doordat ik niet alleen moest vliegen.
Ik werd, zoals ik wel verwacht had, zeer warm ontvangen door de Parkers (de leuke familie in Bundaberg waar ik al een paar keer ben gaan logeren, Marie’s huidige gastgezin). Ik mocht bij hen blijven slapen zodat Tracy niet ’s avonds laat terug naar Gayndah zou moeten rijden.
Meer dan twee uur nadat ik aankwam, kwam Marie binnengewandeld, want zij besloot om tot Hervey Bay (anderhalf uur rijden van Bundaberg, terwijl Bundaberg zelf een luchthaven heeft) te vliegen.
Ik kon niet geloven dat de 20 dagen lange Safari er al op zat! Het leek net een korte droom!

Ondanks het feit dat ik na de vermoeiende Safari eindelijk eens kon uitslapen, was ik op zaterdag 21 mei 2011 om 7 uur toch alweer wakker. Ik ben dus maar gewoon opgestaan zodat ik zo lang mogelijk van mijn (laatste!) dag bij de Parkers kon genieten.
’s Middags ben ik met Emily en Chris naar Matthew’s ‘football league game’ gaan kijken. Het was echt grappig om al die kleine kindjes rugby te zien spelen!
’s Avonds was het tijd om terug richting Gayndah te vertrekken. Mijn laatste verblijf bij de Parkers zat er dus alweer op!

Zondag 22 mei 2011 was de meest gruwelijke dag sinds het begin van mijn uitwisseling. Ik had ontzettend veel heimwee en ik was bijna de hele dag alleen thuis! Tracy ging met Sophie en Kirsty naar Tash (Tracy’s beste vriendin), maar ik wou mijn kleren wassen, wat opruimen en aan mijn blogverslag beginnen, dus besloot ik om niet mee te gaan.
Zo veel heimwee heb ik echt nog nooit gehad. Ik was er zelfs misselijk van! Gelukkig heb ik nog met mama en papa en ook even met Laura kunnen skypen. Daarna voelde ik me al heel wat beter! Het was heel duidelijk gewoon de ‘after Safari homesickness’ waar ik vanaf moest geraken, en ik was niet de enige die er last van had!

Met dit verslag heb ik absoluut mijn ‘langste verslag’-record verbroken! Ik heb mijn best gedaan om het niet te uitgebreid te maken, zodat het hopelijk toch nog enigszins interessant was! Toch zou ik jullie nog graag met enkele 'wist-je-datjes' willen lastigvallen. Hou je maar vast!

Wist je dat…
- … de leuke ‘Safari-crew’ een belangrijke reden is waarom de Safari zo goed was? Bruce, ‘the driver’ en Pudy, ‘the cook’, waren net als een papa en mama voor ons. ‘The leaders’, Frank (67) en Quyen (37, afkomstig uit Vietnam), waren HILARISCH!
- … ik massa’s flesjes water van een heleboel mensen in mijn rugzak had terwijl ik Uluru aan het beklimmen was?
- … toen we Uluru bij zonsondergang aan het bewonderen waren, ik vergat om mijn zonnebril af te zetten?
- … Coober Pedy (met de ondergrondse huizen) ontzettend LELIJK is?! Ik heb echt nog nooit zo’n lelijk dorp gezien! Het was zelfs zo erg dat ik weigerde om foto’s te maken!
- … ik won toen we in Coober Pedy limbo aan het spelen waren?
- … ik in Gladstone een nacht in de cel doorbracht?
- … de Twelve Apostles eigenlijk slechts acht (en geen twaalf) ‘zuilen’ zijn?
- … het geweldig maar heel vreemd was om eindelijk nog eens echte herfstbomen te zien?
- … er in Canberra ’s morgens ijs op de ruiten van de bus stond?
- … ik twee fantastische combinaties heb geleerd op safari? ‘Peanut butter with Nutella’ en ‘TimTam’s with peanut butter’. JUMMIE!
- … ik in Manly in een of andere schoenenwinkel exact dezelfde Birkenstocks als die van mij zag… voor 120 dollar (90 euro)!
- … de toiletten in the Opera House in Sydney de meest architecturale toiletten zijn die ik ooit heb gezien? Ik moest me echt inhouden om mijn fototoestel niet boven te halen!
- … ik in Sydney in shock was toen ik plots een Marlies Dekkers-bh zag? Net zoals de Birkenstocks heel wat duurder dan in België… maar liefst 260 dollar (200 euro)!
- … mijn Uggboots daarentegen heel wat goedkoper waren dat wat ze in Beglië zouden zijn?
- … ik ontzettend boos was toen ik de prijs van de (Belgische) chocolade in de luchthaven zag? Wat een afzetters! Meer dan dubbel de prijs van exact dezelfde chocolade in de supermarkt in Sydney!
- … ik na de Rotary Conference mijn Rotary blazer bij de Parkers thuis vergat? Die zou ik na de Safari dus terug mee naar Gayndah nemen. Helaas vergat ik hem alweer… Deze keer niet bij de Parkers thuis, maar in hun auto toen ik op de parking waar Tracy me opwachtte werd afgezet!
- … ik tijdens een skypesessie het woord ‘bonen’ gebruikte in plaats van ‘botten’ of ‘beenderen’? Mama, papa en Annelies lagen natuurlijk plat van het lachen, maar ik had er geen idee van dat ik het Engelse ‘bones’ gewoon vernederlandst had…
- … ik gedurende 8 weken (waarvan anderhalve week schoolvakantie) slechts 3 dagen naar school ben geweest?
- … ik op maandag 23 mei 2011 eindelijk mijn ‘school jersey’ kreeg? Dat is het jasje dat de laatstejaars op school kunnen kopen. Met het schoollogo en onze eigen naam erop!

Ziezo, dat was echt alles wat ik jullie wou vertellen. Heel veel verslagen moeten jullie niet meer verwachten, want volgens mijn blog ben ik over 55 dagen al terug thuis!

Ik hoop dat jullie van dit verslag genoten hebben. Tot de volgende!

Heel veel liefs vanuit het tamelijk frisse en vooral regenachtige Gayndah!

Eva